Paradisu galduan barrena. Euskal paisaiaren deseraiketa eta eraiketa arte garaikidean

Abstract

Artean bada geure bizitzak baldintzatzen dituzten jakintzen, objektuen eta espazioen inguruko harremanak deseraikitzera jotzen duen joera garaikide bat. Kontestuala eta irudikapen lengoaiarekiko (auto)kritikoa den arte joera honetatik abiatuz, arte garaikideak inguratzen gaituen paisaiari zentzua hartu eta emateko duen gaitasuna da hemen argitzen saiatzen garena. Horretarako, Asier Mendizabal, Gorka Eizagirre eta Ibon Aranberri artistek euskal paisaiaren irudikapenaren inguruan eginiko zenbait lanetan oinarritzen gara; hauetan, paisaia osatzen duten irudi arteko harremanetan (eta haiek deskribatzen dituen subjektuan) zentratuz.

Much of contemporary art seeks to deconstruct critically the knowledge, objects, and spaces which condition our lives. Based on this contextual inclination and criticism of the same process of representation, we attempt to elucidate the possibility of contemporary art to give meaning to the landscape surrounding us. To do this, we rely on the works of art made by Asier Mendizabal, Gorka Eizagirre and Ibon Aranberri in relation to the representation of the Basque countryside, analyzing the relationships between the images that form the landscape and the subject that they describe.